Po pieczeniu półkruchych ciastek prawie zawsze zostają mi białka. Często mam z nimi zagwozdkę gdzie je wykorzystać. Jest taki patent przy diecie białkowej co się nazywa „biała jajecznica”. Niby jajecznica tyle że z samych białek i bez tłuszczu. Kto próbował ten wynalazek to wie, że smak tego jest delikatnie rzecz ujmując marny.
Oczywiście ci co dietę szanują, ale nie stosują jak ja (póki co) mogą sobie zrobić bogatą w smaku taką prawie „białą jajecznicę”. 
Podchodzę praktycznie do takich potraw na „szczątkach”, sprzęgam je z porządkami w lodówce :) Z tego powodu nie jest to ścisły przepis, a raczej luźna zachęta do eksperymentów w kuchni.
Nie zawsze jak się miesza smaczne ze smacznym to wychodzi smaczne. W tym przypadku wyszło jak trzeba.
Ten przepis to następny kawałek typowo męskiej kuchni, jednogarnkowy, szybki w przygotowaniu, smaczny w smaku i nieprzejmujący się kaloriami.
Resztkę (3/4 szklanki) tłustego sosu po żeberkach wołowych (taki czysty, robiony tylko z żeberek i cebulki) wylałem na szeroką patelnię i praktycznie odparowałem całą wodę.
Do tego co pozostało wrzuciłem ścinki szynki i wysmażyłem przyzwoicie. Pod koniec smażenia dorzuciłem sporą oskubaną gałązkę rozmarynu (10 cm), sól i świeżo mielony (na grubo) pieprz, oraz dodałem obfitą garść wyleżakowanego w lodówce makaronu. Jak makaron się podrumienił na tłuszczu wlałem 4 białka i dosmażyłem całość na dość gęsto, często mieszając wszystko.
Sos po żeberkach z makaronem jest OK, wzbogacony szynką i białkami jest jeszcze bardziej OK :)
Ale uwaga! w przypadku tej potrawy największą niespodziankę sprawiły mi śliwki w occie jako dodatek. Dobrałem je z braku czegoś innego dla zaostrzenia smaku i sprawdziły się rewelacyjnie. Dodałem je już po zakończeniu smażenia. Swoją słodkością i kwasotą zarazem doskonale podkreśliły aromat żeberkowego sosu na którym bazował cały smak potrawy.
Coś dla mnie! Wygląda smacznie.